Het droevige verhaal hoe mijn neef Gerard Kochx in Zoschen aan zijn eind is gekomen, was ons bekend. Wij zijn 29-9-06 naar Zoschen geweest en hebben het gedenkteken bezocht. Bij toeval mevr.Sieglinde Hillmann ontmoet, die ons nog veel heeft kunnen vertellen. Zij was toen 8 jaar oud en haar moeder en zij( gevlucht uit tsechie) woonden bij het kamp.Wij kregen van haar het boek"DER TOD IST EIN TAGLICHER GAST". Hierin zijn al die verhalen beschreven.

een mooie site. waar draait het in het leven om? een fijn gezin. iedereen zou dit moeten proberen te behouden

L.S.

Allereerst zou ik u willen complimenteren met deze indrukwekkende site!

Mijn oudoom heeft zijn herinneringen aan de tweede wereld oorlog op papier gezet en ik ben nu bezig hier voor hem een boek van te maken wat, hopelijk, kan worden uitgegeven. Mijn oudoom woonde als 12 jarige jongen in "het huis in het bos" (de boswachterswoning van landgoed Nimmerdor in Amersfoort). Naar mijn weten werden gevangenen geholpen door hem en zijn familie, de familie Monkhorst.

Voor dit boek ben ik op zoek naar foto's van bijvoorbeeld het huis en de omgeving en wellicht enkele verhalen van gevangenen die met de familie Monkhorst in aanraking zijn geweest gedurende de tweede wereldoorlog.

Als u enige informatie heeft aangaande dit onderwerp hoor ik dat graag van u, hoe weinig de informatie eventueel ook mocht zijn.

Met Vriendelijke Groeten,

Leenke Meines
(kleindochter van Gerard Monkhorst de jongste zoon van de familie Monkhorst)

Ik beoog een informatie over mijn oom die in 1943-1944 in het kamp van Zöschen werkte. Hij is 16-11-1944 gestorven. Er is een herdenkingsvergadering op 28 mei aan Zöschen, is dit herdenking slechts voor de Nederlanders of zijn er andere nationaliteiten.
Zijn er aan Zöschen archieven om hoe hij in het kamp te weten is aangekomen. Bedankt vergeving voor slechte het Nederlands.

Vraag voor de heer Jaap Epskamp.

Dezer dagen ben ik benaderd door de heer Mario Sonego, zoon van Beniamino Sonego die in Zoschen 20-11-1944 overleden is, begraven op nr. 105. Zijn kampnummer was 146,zie bladzeide 67 uit het boek
" Und ihr wollt nichts gehort noch gesehen haben? ".
De heer Mario vraagt of hij in het bezit kan komen van dit boek plus het boek " Der tod ist ein taglicher Gast ".
Na zijn weten zijn er ongeveer 80 italianen daar overleden.
Graag zou de heer Mario U op 28 Mei in Zoschen willen ontmoeten.
Voor informatie en vragen kunt U mijn e.mailadres gebruiken.
Bij voorbaat hartelijk dank, Gianantonio.

Adres van de heer Mario Sonego: Mario Sonego
Via Maspiron 11/C
31029 Vittorio-Veneto TV
ITALIA

Ik was op zoek naar info over Rooswijk van voor de oorlog.Zo kwam ik op deze site.Tot mijn verbazing kwam ik daar de namen van mijn vader en zijn broer tegen.Willem was mijn vader en Cor was zijn broer.
Geweldig dat ik nu weer wat meer weet over wat er in de oorlog met hun is gebeurd.Mijn vader heeft er nooit iets over verteld.
Veel sucses met uw site en harstike bedankt. Gerrit van der Wal

Gegroet makers van de site,

Bij het zoeken naar de "Teelingen "kwam ik op deze webside.
ik was een kleine jongen, maar toen er razzia was zag ik dat er twee jongens zich verstopten in de oude melkfabriek (?) aan de Jan Alsweg.
Ik stond in de poort van Van Leeuwen. Van Leeuwen was een groenteman die altijd een witte pet op had.Er was een kapot raam en Van leeuwen gaf de jongens een pakje. Hij stuurde mij naar huis.Ik was trouwens bang van hem.
Bedankt dat u deze mensen door dit MONUMENT niet wilt laten vergeten.

Dorus

ik zag de naam van mijn opa staan , ook Jan de Ruiter, van de hoflanderweg nr15.
hij heeft nooit willen vertellen waar hij gezeten heeft . ik heb hem jammergenoeg nooit gekend hij was al overleden voor ik er was, dat is nu 30 jaar terug.

groeten Jan de Ruiter

zag de naam van mijn vader op de site
willem kuenen
mijn vader leeft nog en word 1 jan 2006 85 jaar hij woont nog altijd in beverwijk

Voor mijn moeder heb ik het graf opgezocht van haar Broer Piet Schellevis. Hij ligt begraven op de ere begraafplaats in Lübeck Duitsland. Ook hij is door de Duitsers van de straat gehaald in Beverwijk en naar Berlijn gebracht om dwangarbeid te verrichten. Alwaar hij is gestorven. Echter dit was aan het begin van de oorlog in 1942. Voor deze mannen is er geen herinnering te vinden vandaar dit bericht.

Buitengewoon triest, maar ook interessant wat ik over mijn oudoom Hans Gutteling las. Heb ik nooit geweten allemaal.

Ik wil Bert de Webmaster van harte bedanken voor al het werk wat er gedaan is om deze site operationeel te maken.
Ik ben de jongste zoon van Frans Busschers die in Beverwijk tijdens de razzia is opgepakt en via Amersfoort in Zochen in het läger terecht kwam.
Op 9 november 2004 is mijn vader overleden en de gehele familie was bij zijn overlijden aanwezig.
ik zelf heb in Zöchen het restant van het Kamp gezien en ook het gedenk monument, mijn vader is na het vallen van de muur diverse malen in Zöchen geweest bij de toemalige burgemeesterin Edda en haar familie.(waar ze altijd van harte welkom waren.
Ik vind het prachtig om nu iets te lezen van het hele verhaal, want mijn vader was er altijd zwijgzaam over.
Nu pas begrijp je als knaap van 43 wat er allemaal is gebeurd met alle personen van diverse nationaliteiten.

Bert nogmaals mijn dank voor al het werk.

Met vriendelijke groet Jacques Busschers

Ben door omstanders bekent gemaakt met deze site.Heel indrukwekkend.
Als zoon van de vaak genoemde Amsterdamse politieagent,zou ik graag in contact komen met oud gevangenen welke mijn vader hebben gekend.
Ik weet uit het verleden dat er (in het geheim)een groepje oud gevangenen,waaronder mijn vader en iemend uit Beverwijk contacten zijn geweest bij ons thuis in Naarden.Dit contact had volgens mij als reden om verhaal te halen bij de IG Farbe.
Aangezien ik totaal niet weet in welke kampen hij heeft gezeten,(behalve Amersfoort)zou ik het op prijs stellen zo veel mogenlijke informatie te kijgen,om op deze manier mij een kompleter beeld te geven uit deze trieste periode.
Met vriendelijke groet Ben Krieger Jr (intussen ook Sr)

Am 22.05.05 gedachten wir unter großer Anteilnahme von Persönlichkeiten aus Politik und Wirtschaft, sowie der Bevölkerung von Zöschen und Umgebung und natürlich in der Hauptsache ehemaliger Insassen und deren Angehörigen der Opfer Arbeitserziehungslagers Zöschen. Die Gemeinde Beverwijk hatte zur Teilnahme an der Veranstaltung anlässlich des 60. Jahrestages die Gruppe der Holländer eingeladen, mit dem Bürgermeister nach Zöschen zu fahren. Es wurde ein sehr emotionaler Tag. Unsere Tour begann am Bahnhof und endete auf dem ehemaligen Lagergebiet, wo noch Barackenreste zu sehen sind. Der ökumenische Gottesdienst vereinte Deutsche ,Polen, Niederländer, Italiener im Gedenken. Die anschließende Kranzniederlegung endete mit der Aufforderung an die Teilnehmer und die Welt, nie wieder solche Schrecken, wie sie der II. Weltkrieg Europas Völkern brachte zuzulasse.Mein ganz besonderer Dank gilt der Gemeinde Beverwijk, die mit großer finanzieller Unterstützung die Teilnahme der Holländer möglich machte und für den neuen Gedenkstein mit allen Namen der Umgekommenen spendete. Das findet bei allen Beteiligten hohe Anerkennung. Für 2006 planen wir, uns am 28. Mai zu treffen.

Mooie site, mijn broer vertelde hierover.
Ik heb de informatie over mijn vader en oom gevonden.
Verschrikkelijk wat al die mensen, allemaal hebben meegemaakt.
Mijn vader heeft mij er nooit zo veel over verteld, maar via mijn broer ben ik het een en ander aan de weet gekomen.
Veel sucses met de site, ik zal hem regelmatig bezoeken