Ich bin nun 53 Jahre alt und schäme mich für das, was einige Deutsche Leute, den Niederländern angetan haben. Meine Familie und Großfamilie waren nicht an solchen Taten beteidigt gewesen. Meine Familie will ihr Mitleid bekunden und sagen: Es tut uns sehr Leid.

goede site zeer duidelijk, mijn broer age baas was nog maar 18 jaar ik als zusje van vier, later geprobeerd er achter te komen wat er gebeurd was maar niemand gesproken die mijn broer daar ontmoet heeft
nu door deze site weet ik meer en het doet mij zoveel verdriet mischien is er nog iemand die mij kan vertellen wat er gebeurd is met mijn broer.

Erg goede site, er staan neven en bekenden van mij op,ik heb nu het een en ander kunnen lezen wat ze hebben meegemaakt

Guten Tag,

als Kind bin ich ich Zöschen aufgewachsen, mein Onkel bewohnt noch heute eine der Barrakken, welche in der DDR als Wohnhäuser umgebaut wurden.
Ich wusste was diese Gebäude in der Vergangenheit für eine Bedeutung hatten, jedoch die Geschichte, welche dahinter steckt, habe ich erst durch diese Webseite erfahren.

Vielen Dank

Mijn vader was 21 jaar jong toen hij weg moest. gelukkig kwam hij weer terug. maar patertje is hij daarna nooit geworden. mijn eerste baan was in duitsland. dat vond hij niet zo leuk. dank zij "de stichting 40-45" is de laatste periode uit zijn leven de beste geworden. mijn vader en moeder reizen er nog vrolijk op los!! Rome, Wenen. geweldig. groetjes. rene de ruiter. zijn trotse zoon

Het droevige verhaal hoe mijn neef Gerard Kochx in Zoschen aan zijn eind is gekomen, was ons bekend. Wij zijn 29-9-06 naar Zoschen geweest en hebben het gedenkteken bezocht. Bij toeval mevr.Sieglinde Hillmann ontmoet, die ons nog veel heeft kunnen vertellen. Zij was toen 8 jaar oud en haar moeder en zij( gevlucht uit tsechie) woonden bij het kamp.Wij kregen van haar het boek"DER TOD IST EIN TAGLICHER GAST". Hierin zijn al die verhalen beschreven.

een mooie site. waar draait het in het leven om? een fijn gezin. iedereen zou dit moeten proberen te behouden

L.S.

Allereerst zou ik u willen complimenteren met deze indrukwekkende site!

Mijn oudoom heeft zijn herinneringen aan de tweede wereld oorlog op papier gezet en ik ben nu bezig hier voor hem een boek van te maken wat, hopelijk, kan worden uitgegeven. Mijn oudoom woonde als 12 jarige jongen in "het huis in het bos" (de boswachterswoning van landgoed Nimmerdor in Amersfoort). Naar mijn weten werden gevangenen geholpen door hem en zijn familie, de familie Monkhorst.

Voor dit boek ben ik op zoek naar foto's van bijvoorbeeld het huis en de omgeving en wellicht enkele verhalen van gevangenen die met de familie Monkhorst in aanraking zijn geweest gedurende de tweede wereldoorlog.

Als u enige informatie heeft aangaande dit onderwerp hoor ik dat graag van u, hoe weinig de informatie eventueel ook mocht zijn.

Met Vriendelijke Groeten,

Leenke Meines
(kleindochter van Gerard Monkhorst de jongste zoon van de familie Monkhorst)

Ik beoog een informatie over mijn oom die in 1943-1944 in het kamp van Zöschen werkte. Hij is 16-11-1944 gestorven. Er is een herdenkingsvergadering op 28 mei aan Zöschen, is dit herdenking slechts voor de Nederlanders of zijn er andere nationaliteiten.
Zijn er aan Zöschen archieven om hoe hij in het kamp te weten is aangekomen. Bedankt vergeving voor slechte het Nederlands.

Vraag voor de heer Jaap Epskamp.

Dezer dagen ben ik benaderd door de heer Mario Sonego, zoon van Beniamino Sonego die in Zoschen 20-11-1944 overleden is, begraven op nr. 105. Zijn kampnummer was 146,zie bladzeide 67 uit het boek
" Und ihr wollt nichts gehort noch gesehen haben? ".
De heer Mario vraagt of hij in het bezit kan komen van dit boek plus het boek " Der tod ist ein taglicher Gast ".
Na zijn weten zijn er ongeveer 80 italianen daar overleden.
Graag zou de heer Mario U op 28 Mei in Zoschen willen ontmoeten.
Voor informatie en vragen kunt U mijn e.mailadres gebruiken.
Bij voorbaat hartelijk dank, Gianantonio.

Adres van de heer Mario Sonego: Mario Sonego
Via Maspiron 11/C
31029 Vittorio-Veneto TV
ITALIA

Ik was op zoek naar info over Rooswijk van voor de oorlog.Zo kwam ik op deze site.Tot mijn verbazing kwam ik daar de namen van mijn vader en zijn broer tegen.Willem was mijn vader en Cor was zijn broer.
Geweldig dat ik nu weer wat meer weet over wat er in de oorlog met hun is gebeurd.Mijn vader heeft er nooit iets over verteld.
Veel sucses met uw site en harstike bedankt. Gerrit van der Wal

Gegroet makers van de site,

Bij het zoeken naar de "Teelingen "kwam ik op deze webside.
ik was een kleine jongen, maar toen er razzia was zag ik dat er twee jongens zich verstopten in de oude melkfabriek (?) aan de Jan Alsweg.
Ik stond in de poort van Van Leeuwen. Van Leeuwen was een groenteman die altijd een witte pet op had.Er was een kapot raam en Van leeuwen gaf de jongens een pakje. Hij stuurde mij naar huis.Ik was trouwens bang van hem.
Bedankt dat u deze mensen door dit MONUMENT niet wilt laten vergeten.

Dorus

ik zag de naam van mijn opa staan , ook Jan de Ruiter, van de hoflanderweg nr15.
hij heeft nooit willen vertellen waar hij gezeten heeft . ik heb hem jammergenoeg nooit gekend hij was al overleden voor ik er was, dat is nu 30 jaar terug.

groeten Jan de Ruiter

zag de naam van mijn vader op de site
willem kuenen
mijn vader leeft nog en word 1 jan 2006 85 jaar hij woont nog altijd in beverwijk

Voor mijn moeder heb ik het graf opgezocht van haar Broer Piet Schellevis. Hij ligt begraven op de ere begraafplaats in Lübeck Duitsland. Ook hij is door de Duitsers van de straat gehaald in Beverwijk en naar Berlijn gebracht om dwangarbeid te verrichten. Alwaar hij is gestorven. Echter dit was aan het begin van de oorlog in 1942. Voor deze mannen is er geen herinnering te vinden vandaar dit bericht.