Geachte meneer/mevrouw,

Al jaren ben ik op zoek naar de plek waar mijn oom, Pieter van Hoek, is vermoord. Hij is opgepakt door de Duitsers in 1944 of 1945 (hij bracht verzetsblaadjes rond). Werd naar de gevangenis in Arnhem gestuurd, vervolgens naar Amersfoort. Toen naar het kamp Bohlen (met een Umlaut), waar hij ontsnapt schijnt te zijn. Opgepakt en naar het politiebureau in Leipzig gebracht, en vervolgens naar het kamp Zoschen getransporteerd. Hij schijnt voordat hij aan uitputting stierf in een tent te hebben verbleven volgens een ooggetuige. Ik kan zijn naam echter nergens vinden. Hij was slager of leerde voor slager in Den Haag, en was een jaar of 20. Misschien dat iemand wat meer over mijn oom Piet weet (ik ben naar hem vernoemd). Ooit de hulp ingeroepen van het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie, maar die konden mij niet echt helpen. Ze vermoeden dat hij naar Zoschen was ge bracht. Dat van die tenten lijkt te kloppen.

Wie kan mij helpen? Ik ben bereikbaar onder het opgegeven emailadres. Hoogachtend, Pieter van Hoek.

waar u schrijft dat Pieter Kaman de broer was van Adelbert Kaman moet ik u berichten dat dit niet juist is. Hoe de familierelatie wel was kan ik u op dit moment niet zeggen maar genoemde Pieter Kaman had een broer Aldert, en geen Adelbert.

Ik kwam de naam van mijn vader tegen in de namenlijst van deze razzia.
Mijn vader was inderdaad op visite bij zijn vriendin (na de oorlog mijn moeder). Hij is overleden 1-11-1970 te Amsterdam

hallo.na wat zoeken op het web kwam ik deze site tegen met heel veel bekende namen die ik zo vaak van mijn vader jan brondijk heb gehoord.
mijn vader behoorde bij de groep bedum en heeft er altijd vrij veel oververteld.
mijn vader is op 9 juli 2001 overleden, maar heeft een paar dagboeken nagelaten met tekeningen en foto"s, deze site is een mooie aanvulling daarop.

gr. henk brondijk ulrum

Ben er inmiddels achter dat Frans Busschers helaas is overleden. Mijn excuus. Graag toch contact indien er iemand mij verder kan helpen. Groet D.Lohuis

Ben bezig met een historisch onderzoek over WO II. Uit mijn woonplaats Delden en de nabij gelegen woonplaats Hengelo zijn 2 jongens gestorven in Zoschen.
Het is Johan Bus gestorven 21-11-1944 en
Adam Kolthof gestorven01-01-1945. Bus was opgepakt wegens drank stoken en Kolthof was homo wat vermoedelijk zijn oppakgrond was. Beiden zij via Amersfoort langs beider woonplaats nar Duitsland vervoerd. Of dit gelijk met het transport van de Beverwijkers is geweest, weet ik niet. De vraag is nu is er bij jullie iets bekend of zijn er nog mensen die hun misschien hebben gekend. Ik hoop het maar.
Voor zover ik heb vast kunnen stellen uit de boeken van Pabst is er veel kennis bij Frans Busschers die voorzover ik kan beoordelen uit Enschede komt. Leeft hij nog en zou hij nog wat weten en hebben jullie kontact. Veel vragen waarop ik nog antwoord zoek. Voor Bus geldt dat voor zijn zonen en dochter.
Ik hoop dat U mij verder kunt helpen. M.vr. gr. D.Lohuis

Lieve schoonpapa, Helaas heb ik je veel te kort gekend, maar lang genoeg om te weten, dat ik een bijzondere schoonpapa had!! XXX Josette

Mijn vader Engel ( Engekbertus ) van der Meij heeft in zijn relatiefe korte leven nooit veel over zijn tijd in de oorlog verteld maar dankzij deze webside ben ik toch iets meer te weten gekomen.

Hallo.
Wie weet er iets over mijn vader te vertellen ,Cornelis,Nicolaas, Ooijevaar ,geb :te Beverwijk in 1920.
Was woonachtig in de korte graafwijkstraat in Beverwijk.
M'n vader is nu 13 jaar dood

mijn opa staat hier ook in en ik ga mijn spreekbeurt erover houden daar ben ik nu mee bezig

Groeten van Canada. My father, Anton van Boeschoten, rescued at least 19 men on Oct.31, 1944 from the Cavalrie Kazerne te Amersfoort, from which they were imprisoned on Oct 23rd by the Razzias. Certainly, some of these young men would never have returned to their families. I have the document signed by these men one year later. I found this information after my father had passed away. If anyone would like more information, please contact me. Alice Campbell

Mooi om te zien dat mijn opa toch een beetje voort leeft op dit digitaal monument. Ook mijn opa wou weinig kwijt over deze vreselijk moeilijke tijd. Helaas heeft mijn zoon hem nooit de kans de gehad hem te leren kennen......

is er iemand die mijn vader heeft gekend in straflager spergau zijn naam is driessens andre, vroegere woonplaats Uitkerke in Belgie. Hij is kunnen ontsnappen tijdens de bevrijding.

Bedankt.

Mijn vader is één van de gevangenen van de razzia april 1944 in Beverwijk.
Over die afschuwelijke tijd heeft hij ons nooit verteld. Heel goed kan ik mij aan zijn reacties herinneren, wanneer tv-berichten, dokumentaires, beelden uit die tijd op 5 mei e.d. ons aan de tweede wereldoorlog herinneerden. Zeer bevreemd en ook met een "niet-begrijpen" van zijn houding, heb ik toendertijd de situatie genomen voor wat deze is en mij verder er geen kopzorgen overgemaakt. Die tijd een tabuthema!
Van vaderskant kwam geen enkele antwoord op mijn vragen, enkel boze gezichten, een knallen van deuren en woedende vader, die kwaad het huis verliet!
Om hem en de vrede in ons huis niet nog meer te belasten, een absoluut doodzwijgen!
Een volkomen onhoudbare situatie! Vooral tot op de dag, dat ik mijn vriendin en huidige vrouw thuis wilde voorstellen. Een Duitse!!!!
Een vrouw van zijn aartsvijand bij hem over de vloer! Zijn reactie behoef ik niet beschrijven. Vreselijk voor vader en zoon! Hoe zeer het mij ook deed: ik heb hem duidelijk gemaakt, dat hij een zoon verliest, wanneer hij mijn beslissing met deze vrouw mijn leven te delen niet acceepteerd ! Er was geen gesprek mogelijk, zodat ik terug gegaan ben naar Duitsland. Na ca. vier weken liet mijn moeder mij weten, dat ik met mijn Duitse vriendin naar huis komen mocht. Hoe zij het voor elkaar gekregen, dat weet ik vandaag de dag nog steeds niet. Vragen kan ik haar ook niet meer, ook na haar dood is het een tabuthema gebleven.
Het heeft enige tijd geduurd, voordat hij haar geaccepteerd had. Het heeft zich zo positief ontwikkeld: geen enkel boos woord over mijn vrouw en onze kinderen heeft hij toegelaten. Hij is voor hun in de bres gesprongen. Ook zij beste vriend kon hem er niet af houden. Deze vriend kwam niet bij ons thuis, wanneer wij in Nederland bij ouders op bezoek waren (begrijpelijk!). Ik waardeer dat zeer, maar deze verandering niet begrijpen. Een verandering, die ertoe geleid heeft, dat wij zijn grootste wens, die Duitse familie weer te ontmoeten, die hem na het bombardement van het KZ-Lager opgenomen hebben, als cadeau op zijn zilveren bruiloft gegeven hebben. Dit contact met die familie is tot stand gekomen en heeft hem zeer goed gedaan!

Waaom interesseer ik mij nu op eens voor die tijd? Een eenvoudig antwoord kan erop geven. Mijn zoon heeft zijn Opa steeds voorzichtig geprobeerd ui te horen over die tijd. Hij heeft mij belagerd met vragen, waarop ik geen antwoord geven kon. De Nazitijd, vooral die in Nederland, in al zijn facetten interesseert hem zeer. (Hij is student aan de universiteit Bremen, waar geschiedenis zijn hoofdvak is). Uit dit interesse is zijn wens ontstaan zijn "Diplom-Arbeit" over die tijd te schriiven, uit het oogpunt van een tijdgetuige, zijn Opa!
Het thema is nog niet vastgelegd. Mijn zoon wil erbij ondersteunen, want ook voor mij is het van grote interesse. Binnenkort willen wij ons werk intensiveren. Ook van deze plaats willen wij nu al een oproep aan allen richten ons te helpen aan informaties te komen.
Wie kan ons helpen: voor zover mogelijk betroffene uit die tijd, maar ook hun kinderen.
Wat kan ons helpen: elke informatie, hoe klein en hoe onbelangrijk ook! Het behoeven geen informatie te zijn, welke enkel de razzia Beverwijk betreffen.
Hoe kunt u ons helpen: schrijf een email aan
covanstraten@yahoo.de of
pazifischeozean@gmx.net.
Wij kunnen u in Nederland opzoeken, wij kunnen met elkaar telefoneren. Er zijn mogelijkheden genoeg met elkaar in contact te komen.

Ons doel is: "Het verleden te begrijpen. Een kleine bijdrag te leveren aan de verbetering van de verstandhouding tussen Nederlanders en Duitsers.

Wij beiden zijn ons meer als bewust, dat vele wonden weer opengaan, maar voor hetzelfde ook dit een bijdrag zijn kan, zijn eigen fatale ervaringen te verwerken en niet te laten vergeten.

EEN INDRUKWEKKENDE SITE, ZEKER OOK OMDAT MIJN VADER KLAAS ER NIETS OVER WOU VERTELLEN EN NU KOM IK TOCH EEN HOOP TE WETEN PS DE STERFDATUM VAN KLAAS IS 4 JULI EN NIET 2 JULI ZOALS VERMELD. VR. GR.