Razzia Beverwijk & Velsen-Noord

Wijbo werkte als electriciën op de Hoogovens. Hij was een van de 111 Hoogoven medewerkers die bij de Razzia van 16 april 1944 gearresteerd werd en afgevoerd is naar Kamp Amersfoort. Zie voor totaallijst Hoogovens IJmuiden.

Wijbo werd begin december 1944 "gekeurd" door een bedrijfsarts en "gezond" bevonden om weer aan het werk te gaan. Hij komt terecht bij Paul Geheb. Jaap Epskamp schrijft er het volgende over:
Ik ben naar Paul Geheb gegaan om daar als Electricien te gaan werken. Hij kwam mij van het Arbeidsbureau ophalen en bracht mij naar de Ölgrube 15 waar hij een Electriciteitswinkel met werkplaats had. Ik kreeg een kamertje toegewezen met een kast, tweepersoonsbed met dekens, lakens en kussenslopen. Ik keek mijn ogen uit want sinds 16 april 1944 had ik dit niet meer gezien. Paul Geheb zag dat ik verbaas en met grote ogen stond te kijken en zei: “Joep ik ga nog een kameraad voor je halen dan ben je niet meer zo alleen”. Een kwartier later kwam hij met Wijbo van Marion aan. We waren beide erg blij want we hadden een beetje steun aan elkaar. Nadat we wat eten van onze baas hadden gekregen en onze schamele spullen een plaatsje hadden gegeven zijn we maar in bed gekropen met de gedachten: Morgen is het Zondag en dan gaan we een kerk opzoeken. Ik denk dat het +/- 4 uur in de middag was dat we gingen slapen en toen we wakker werden was het Zondag tegen de avond. We wisten niet wat ons overkomen was.

De volgende dag werden we door Paul Geheb meegenomen richting Koningsmühle (vlakbij het ziekenhuis). Daar op een hoogte was een kerkhof en daaronder waren door krijgs-gevangenen gangen gegraven en door de Duitse bevolking gebruikt om in te schuilen bij bombardementen. Daar moesten we Electrisch licht in aanbrengen. Daar hebben Wijbo en ik een paar dagen in gewerkt en toen werd Wijbo ziek en kon niet meer werken. Na een dag of 4 thuis ziek te hebben gelegen is hij naar het ziekenhuis in Bad Dürrenberg gebracht.

Inmiddels hadden we op 6 december al een zware luchtaanval gehad. Die was bedoeld voor de Buna en Leuna fabrieken en er vielen toen ook bommen op de stad Merseburg. Maar 2 dagen later op 8 december was het verschrikkelijk. ’s-Avonds om 7 uur een groot bombardement en +/- 11 uur nogmaals en toen was de binnenstad er het ergste aan toe. Wijbo en ik waren in de kelder van het huis gevluchtg. Daar waren ook Paul Geheb met zijn gezin en nog wat buurvrouwen met kinderen. Aan het dreunen hoorden we dat er bommen dichtbij ontploften. Het was erg angstig maar dankzij de dikke muren hebben we het er levend afgebracht. Na +/- 1 uur werd het sein vrij gegeven en toen konden we zien wat een ravage was aangericht. In de straat niet ver van ons huis was een bom gevallen en aan de achterkant, twee huizen verder, was er een gevallen. Door de ontploffingen was er geen raam van de omliggende huizen meer heel. Ongeveer honderd meter verder op de Markt stond een groot winkelpand in de brand en dat brandde als een fakkel zodat de hele omgeving verlicht was.

Overal huilende mensen en kinderen. Toen kreeg ik toch wel medelijden met die mensen die op kleine karretjes nog wat huisraad probeerden te redden. Ook veel oude mensen die met kleine kinderen een goed heenkomen zochten. Ondanks alle narigheid die ik in de verschillende kampen had meegemaakt vond ik het toch erg wat die mensen moesten meemaken. Met Paul Geheb zijn we tot ’s-Nachts 4 uur aan het puinruimen geweest. We waren de waranda aan het schoonvegen en tussen het puin vond Paul een foto van Hitler. Hij werd zo kwaad dat hij de foto verscheurde en zei: “Das Schweinhund”. En daar stonden Wijbo en ik bij. Dat moment is me heel goed bijgebleven.

Nadat we de ramen zoveel mogelijk hadden dichtgetimmerd was het +/- 4 uur voor we zijn gaan slapen. Onze slaapkamer was wel erg stoffig geworden en wat scheuren in de muren maar we waren zo moe dat we zijn zo in bed gekropen. Een paar dagen later werd Wijbo zo ziek dat hij naar het ziekenhuis in Bad Dürrenberg gebracht is. Ik heb nog een paar dagen gewerkt en toen ben ik ook ziek geworden en ben op 16 december 1944 ook naar dat ziekenhuis gebracht. Daar ontmoette ik Wijbo weer maar ook Henk van der Meij uit Wijk aan Zee en ook Wiecher van Oosten uit Velsen-Noord.
Deze waren ook op 16 april 1944 opgepakt met de razzia in Beverwijk. Ik denk dat we op een zaal lagen met 30 personen. Er lagen Russen, Italianen, Belgen, Fransozen en Hollanders voor zover ik me kan herinneren.

Wijbo is vlak na zijn terugkeer in Nederland overleden en begraven op begraafplaats De Biezen.

Genealogische gegevens.

De ouders van Wijbo zijn Johannes Petrus van Marion, geboren Haarlem 04-12-1893, overleden 23-01-1990. Gehuwd Utrecht 04-10-1922 met Antje Boontje, geboren Leeuwarden 21-6-1893, overleden 03-06-1984. Ook de ouders zijn begraven op begraafplaats De Biezen in Santpoort.

In 1956 overleed de broer van Wijbo, Johannes Petrus van Marion, geboren Amsterdam 18-7-1923, overleden Haarlem 03-04-1956. Huwde Velsen eind juli 1951 Anna Hendrika Markerink, geboren Velsen 25-07-1922, overleden Velsen 17-11-2020. Begraven De Biezen Santpoort.